Wyróżnia się zaćmienie Słońca:
• częściowe, gdy przez cały czas jego trwania pewna część tarczy Słońca pozostaje widoczna,
• całkowite, gdy w pewnej chwili cała tarcza Słońca zostaje zasłonięta, a kątowe rozmiary obserwowanych z Ziemi tarcz Księżyca i Słońca są prawie dokładnie równe.
• zaćmienie obrączkowe, w którego trakcie dokoła tarczy Ksieżyca widoczne są fragmenty tarczy Słońca (do takich zaćmień dochodzi, gdy Ziemia znajduje się w pobliżu swojego peryhelium).
• zaćmienie hybrydowe - zachodzi wówczas, gdy w pewnych miejscach Ziemi to samo zaćmienie jest całkowite, a w innych obrączkowe. Tylko około 5 % wszystkich zaćmień jest hybrydowych.

W cieniu Księżyca, jak i Ziemi możemy wyodrębnić dwa obszary. Ze względu na to, że Ziemia i Księżyc są kulami, obszary cienia mają kształt przenikających się stożków, z których wewnętrzny zwrócony jest ku Słońcu podstawą a zewnętrzny czubkiem. Są to tzw. stożki cienia całkowitego i półcienia. Długość cienia całkowitego wynosi prawie tyle samo, co odległość Księżyca od Ziemi czyli 380 000km. Maksymalna szerokość objęta stożkiem cienia całkowitego to 273km, natomiast wokół niego rozciąga się znacznie większy, bo7000(km) obszar półcienia. Gdybyśmy się teraz znaleźli w stożku półcienia poza stożkiem cienia całkowitego, ujrzymy zaćmienie częściowe. Gdybyśmy się znaleźli w obrębie stożka cienia całkowitego, zaobserwowalibyśmy całkowite zaćmienie. Natomiast podczas obrączkowego zaćmienia Słońca, stożek cienia całkowitego co prawda wymierzony jest w Ziemię, ale nie przecina jej powierzchni. Spowodowane jest to tym, że orbita Księżyca jest elipsą i jego odległość od Ziemi zmienia się. A więc, gdyby znaleźć się na przedłużeniu stożka, to wtedy zobaczymy tarczę Księżyca, która przysłoni Słońce, ale nie całkiem. Wokół tarczy widoczny będzie jasno świecący pierścień.

Schemat zaćmienia Słońca:







Darmowy hosting zapewnia PRV.PL